Veel mensen hebben een verkeerd beeld van zelfvertrouwen. Het wordt vaak gezien als egoïsme, arrogantie of zelfs een narcistische eigenschap. Dat kan soms zo overkomen, vooral bij mensen die zich onzeker voelen in de aanwezigheid van zelfverzekerde personen. Maar in werkelijkheid gaat zelfvertrouwen niet om luidruchtigheid of om iets wat je “hebt of niet hebt”. Echt zelfvertrouwen draait om zelfkennis en zelfrespect. Hoe beter je jezelf kent, met al je goede en slechte kanten, je eigenschappen, patronen en trauma’s, hoe sterker je vertrouwen in jezelf wordt. Zelfvertrouwen ontstaat uit zelfliefde: weten wat je waard bent, jezelf accepteren en tegelijkertijd de bereidheid hebben om te groeien. Het is een proces, geen eindpunt. In elke fase van je leven ontdek je jezelf opnieuw en leer je met nieuwe situaties omgaan. Soms voel je je onzeker, soms krachtig, en die wisselwerking hoort erbij. Uiteindelijk is zelfvertrouwen dus geen masker of façade, maar een innerlijke basis die groeit naarmate je jezelf beter begrijpt.